Sen hayatımın baharı, gözlerimin sadakası…
Gönül tahtıma oturan son padişahsın.
Sen amel ettiğim her rüyamsın.
Cenneti de cehennemi de dudaklarında taşıyansın.
Oysa sen benim yazdığım bir şiirdin.
Mısra mısra yüreğime işlendin.
Belki eskilere dayalı bir beyittin.
Mazi defterlerine mühürlediğim...
Kimler, nasıl buldular bilemem seni.
Yeşil bir cennet bahçesiydi gözlerin.
Hep inanmak istesem de kuşkuluydu sözlerin.
Sen kalan son sigaram,bense senin tiryakin.
Ben içmeye kıyamazken elden ele gezersin
Cennet bahçesinde aşk yasaklı meyve.
Biliyorum…
Bir gün hepimiz türkü kokacağız.
Ve o zaman bir bahar sabahı
Önemli olanın çiçekleri değil,
Baharı koklamak olduğunu anlayacağız.
Bir kadeh sevda şarabından içerken
Bilemezdim müptelası olacağım derinden.
Demişlerdi bana: “Bir şey olmaz bir kereden.”
Fıçısında yüzüyorum şimdi yüzme bilmeden.
Kadehleri bir bir ellerinle içiren sen…
Günlerden sen,aylardan sen,yıllardan sen...
Yüreğim kurtulamadı bir türlü elinden.
Gözyaşı ve yalan kaldı geçen bunca seneden.
Bir de uğruna solmuş ruh,diriyken beden...
Kül tablasındaki sigara külleri gibiyim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!