Şu darül hayatta nasıl sabrettin ey sevgili peygamberim,
Annen, baban kimsen yokken neydi seni bu kadar teskin eden?
Derdin kendin değil bütün insanlıkken,
ve dahi sana zulmedenleri bile düşünürken,
Neydi seni bu denli şefkatli yapan ey sevgili peygamberim?
"Kırılmış Kalplere”
Ey kırıldığı hâlde hâlâ dua eden gönül,
Bu mektubu sana yazıyorum. Çünkü kalbinin çatlaklarından sızan sessiz acıyı gördüm.
Kimse anlamadı, kimse sormadı belki ama sen sustukça daha çok kanadı o kalp.
Ve sen yine sustun… Çünkü içini dökecek yerin değil, toplayacak bir merhametin eksikti.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!