Burjuva İşi Şiir Şiiri - Mert Ali Bedel

Tekrara düşen acılarım vardı, burjuva işi değil.
Derme çatma evlerin adamı.
Yazılacak bir aşkım yoktu belki de,
Adına bulaşan birkaç şiirden ziyade.
Nasıl olsa bu da gelir, bu da geçmez dedim
Kendime, kendime.
Ne ölüme dair konuştum
Ne de seyir defterim var.
Sokaklar ancak Kısakürek'leri bağrına basar.
Hasret, hoş bir fasılda güzeldir.
Unutmak, veremin diğer adı.
Elimde şiirin son atlası.
Seni sevmek, seninle yalnız kalmaktı.
Oysa bilinmez, her dilden düşen sözcük.
Sevişmek, iki gönül bir olunca seyrandı.
Samanlık, yanıp biten bir yalandı.
En acıyan yanımdır ellerim.
Saçlarında gezinmeyen elimi neylerim?
Ama ihanet, aşkın tek arkadaşı.
Söylenen her söz yalana mıydı ?
Ahvalim bilinmez, ruhum hicrana gebe.
Hüsran çalıyor içimde her telde.
Hangi kadına baksam sanki biliyor
Sevgisiz kaldığımı, inandığımı.
Seni sevmek, seninle sensiz kalmaktı.
Nihayet göklerinden kalktı sevda kuşu.
Kurşuna tuttum ben de onu.
Unutmadım, hatırlarım yalan dolu her kuşkunu.
Niçin gözlerine sürüldü onca renk?
Her kadında seni dilenmek ne demek?
Kırıyorum artık Arif'in prangasını.
Hasretin eskitemez varlığımı...