Ellerin çenende öyle kalıver suskun
Sessizliğin sesini dinle,geceye karışsın uykun
Edeme tarifini içindeki susuzluğun
Kalmadı aşka inancım benim
Ne deliyim ne divane
O koku ki sanki bahçesinden cennetin
O bakış ki eritir baksa dağları
Değişilmez,olsa Karun gibi servetin
Değişmem,bir gülüşüne dünyaları
Toprağına değen ayakları iyi tanı
Artık suyun bile berrak akarya
Ne şanslısın, değer bil koru canı
Emanet sende,sende artık Sakarya
Bu iller hüzünlü,gam keder de artık
Sen bir gülsün,güle bülbül benim
Diken benim,toprak benim
Sen ayazda ısındığım rüya,
gökyüzümde yıldız
Sen sinemde saklı bahar bahçe
Güneş benim,yağmur benim
Uzaklardan bir ses fısıldadı ruhuma
Ya Rab ne hoş bir sada idi o
Bahardan bir cemre düştü kanıma
Dünyamdaki huzuru başlatandı o
Bir ses ki ya Rab,varlığımın aynası
duyuyormusun sevgili
bak bizi çağırıyor kumrular
ıslak gözlerle bırakılan bir sevdadan daha ötesi
dünyama bıraktığın duygular
görüyormusun sevgili
Karanligiyla çöktüğünde gecenin kasveti
Nallarinda ezilir büyüttüğüm umutlarim
Bir çivi gibi beynimde çakılı nağmesi
Bir bir gökyüzünden döküldü umutlarim
Ne güzel,gören göz ile görmek seni
Ne güzel görmek,gönlümün sultanı seni
Ne güzel sevmek,senden öte seni
Yangınım büyük,yağmur ol sultanım
Değdi gönlün gönlüme,sen ben oldum
Buğulu bir camdan bakıyorum hayata
Sanki kıyametin son demlerini yaşıyor bulutlar
Son bir gayretle hala beyaz olmak arzusu
Bahara hazırlık içinde tomurcuklar
Ellerim,terli ve insanlıktan kirlenmiş ellerim
Bazen vazgeçmektir aşk
Yanacağını bile bile ateşe atlamaktır
Olsun demektir,yeterki o mutlu olsun
Bir kenara bırakıp bütün hayallerini,kalp sızısıyla yaşamayı öğrenebilmektir
Bazen gitmektir aşk,yalın ayak kaçarcasına yok olmaktır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!