Bahse varım gelecek,
Uzun bir merhaba ile elvedayı silecek.
Elimdeki kurak çatlaklara yağmur olup yağacak,
Aşk kelimesini senfonik bir ezgi ile söyleyecek
Mutluluğumun ahirinde,
Bir ses fısıldar kulağıma,
Camın altından geçer yavaşça,
Akordion çalar küçük bir insan..
Duygular körpe umutlar yeşil..
Gözler masum, sözler suskun.
İsyanı tatmamış bir ağız,
Koşuyorum toprak yolda,
Eskinin hayaletleri peşimde.
Yine ani, yine patavatsız,
Delip geçtiğim rüzgarlar alıp götürüyor birşeylerimi.
Her kilometrede vazgeçiyorum birşeylerimden.
Küçük şiirler yazdım hayat defterime.,
Uyaksız, kafiyesiz..
Sonu gelmeyen, devrik bir cümle kurdum.
Keskin noktalar attım, virgülü unuttum.
Soru işaretleri o denli çok ve cavapsız..
Bazen ani ünlemler geldi cümle sonlarıma.
Her nedense bakmaz oldum
Sevdiğim manzaraya
Kaçar oldum kendimden, gölgemden hayalin hatırama düşmesin diye
Tam kurtuldum derken ensemde bittin
Paronayak adımlar, ilerlerken çıktın köşeden ensemde nefesin
Yalnızlığımın en kalabalığındayken,
Kalbim atmazken, taştan bir duvarken,
Sessiz çığlıklar atarken hayat boşluğuna,
En içten çağırışlarıma kulak vermezken sevdiklerim
Tam bitti derken hayat, ölüm yakınken,
Ten topraklarım çatlamış, kurumuşken,
Derin bir nefes aldım parkımın bankında
Etraf sakin suspustu geveze kuşlar bile
Az ilerde işlek caddenin vızırtılı sesleri bile yok
Düşünmek için düşündüm.
Boşverdim biraz tadını çıkardım
Herşeye rağmen..
Öylesine yada bir umut peşinde,
Yaşamak budur belki.
Silkelenip atmak duyguları,
Görmek istediklerini görmek belki..
Yok olsun deyip görmezden gelmek..
Kusursuz sevmek istedim,
Yanlış limanlarda durakladım.
Çok gemiler yaktım,
Geriye kalan küller yüreğimin yanardağı oldu.
Sonsuzlukta boğulan mutluluklar vardı,
Savruk bir rüzgar eser,
İsmini verdiğim insanlardan,
Gücünü aldığı acılardan..
Fırtınaya meydan okuyan.
Savruk bir rüzgar eser,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!