Ufukta var bir kayık,
Uzun dümenli, kısa yelkenli.
Daracık güvertesiyle kaptan Palabıyık.
Rüyalar âlemi sert ama dilayetli.
Roma kokusuyla ufuk yırtan lodosu.
Zaman akar, durursa düşmandır zaten bana.
İzlediğim yıldızlar, eskisi gibi parlamıyor zaten.
Aldığım nefes, ilk aldığım günkü gibi yakmıyor.
Söylediğim şarkı, dinlediğim gibi gelmiyor.
Bağırdığım duvarlar, eskisi gibi bana bağırmıyor.
Yazdığım kâğıtlar, eskisi gibi avutmuyor.
Ardunda kaninatu saklayan deryalar,
Canımı salun da gün yüzü göre.
Kainatı içünde barunduran gök kubbe,
Alun başumu da gün yüzü göre.
Tekünsüz alemin padişahı duy meni,
Çıktım bu puslu havada daha yolun başındayım
Giymişim eski püskü hurdaları bilmem kaç yaşındayım
Aydınlıktı türküm şimdi dönen devranın halkasındayım
Şiir diye başlayan başlığımın nakarat kısmındayım
Denize daldım gömülen ölüleri duydun mu hiç
Ne ara içtim ki dediler oğlum bu sarhoş mu piç
Güneş ışıldar parlatır bizi
Dünya ise anlamaz halimizi
Karanlığın peşinden gidenleriz
Belki tanrı bağışlayıp yüceltir bizi
Gelir Gözü kara bir genç
deniz ufkunda kaybolan bir şehir
Ölen insanlar derbeder ruhlar
Alev çanağı gönüller
Küskün yaşlı gözler
Ben mevlanadan farksız bir CAN
Aşkından muhabbet eden bir yar
Derin uykularda yüzen balıklar
Duyun beni
Derin bir kasvet kapladı içimi
Mey kokusuyla kokan bir deli
Aldı benden bendimi
Yalnızlığa yemini yedirdi
Bilmem kaç gün geçti bizden
sanki Ölüm benden uzaklaşıyor her geçen gün
Sadece biraz daha acı çekeyim diye fısıldıyor kulağıma
Ben seni unutmaya sen unutturmamaya yemin etmişsin
Dün seni gördüm bir çıkmaz sokakta
Yüzün asılı duyguların piç bir noksanlıkta
Adını fısıldadı şeytan gecede karanlıkta
Küfürler saydırdım kalabalık içinde yalnızlıkta
Olsun olsun gecemi çalmıştın tatlı bir koltukta
Yazılarım geçmişti dip sessizlikte hep aklımda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!