Özlediğim artık çok yakınlarımda diye başladığım beyaz sayfalara
Bir leke sürüyorum
Kara kalemimle derin yaralar bırakıyorum
Uzadıkça uzuyor yapma etme der gibi sayfalarını büküyor
Durmadan çizikler atıyorum
Okuyorum sessizce içimden ama içimdeki seste bir şeyler ekliyor
Sen sadece akşamları yalnızmışsın ne kadar da imreniyorum şu haline
Ben sabah kalktığımda yalnızım
Elimi yüzümü yıkadığımda bile yalnızlık yüzüme doğru çarpıyor
Kuşlar kanatlarını çırparken yalnızım diye haykırıyor gökyüzüne
Çayıma şekerimi attığımda yalnızım dolu dizeler dağılıyor içinde
O çay kaşığının sesinin odayı dolu dolu doldurduğu kadar yalnızım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!