Hayat ne kadar sert vursa da
yıkılmadan ayakta duruyorum
şerefimle, onurumla...
kimseye bulaşmadan,
kimseyi kırıp, incitmeden
ne kimseyi yüreğinden yaraladım
Son bakışın kaldı aklımda
çekingen...
son suskunluğun kulağımda
bir çok şey söylemek isteyip de
hiç bir şey söyleyememek...
yanında oturup,
Gece çökünce bu şehre
hep sessizce, düşünürüm.
Niyedir bilmem, aylardan nisandır
ama ben bu sıcak gecelerde
hep üşürüm.
Sonra sen gelirsin aklıma,
Hep senin ben unutmanı isterdim
O unutsun ki, bende unutabileyim derdim
Ama anladım ki, tersten başlamışım unutmaya
İlk önce ben unutacakmışım onu ki,
O da beni unutsun
Bana göre birazda utanmaktı aşk
Lakin; yeni moda aşklarda,
Utanmaya yer yokmuş
Birazda ondan kaybettim galiba..
Sokak ortasında
Artık senden vazgeçiyorum
derince bir mezar kazıp kalbime,
hatıralarından üstünü örtüp,
seni gömüyorum..
Yaşanmışlıklarımızı koyup başucuna
seni içimde büyüttüğüm
Gerçekleşmeyecek bile olsa
Birlikte kurduğumuz hayaller güzeldi.
Senin yaptığın yemekleri yemek,
Seninle bir hayatı paylaşmak güzeldi.
Bir hayal bile olsa...
Yanıldığımsın
Aynı yaramdan defalarca kanayışım,
Aynı yanlışa doğru diye
Kaç kez varışımsın...
Bile bile yanılışımsın.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!