ağaçlar yaz mevsimiyle dövüşüyor
bense bir sandalyede oturuyorum bir başınalıkla
elimde bir maki
bir şiirin ardılı bir ihtiyar
elektrik ha gitti ha gidecek
Son bir kez daha gözlerimi akan gökyüzüne çeviriyorum
Adın kere susmaya razı saçlarım
Adın kere susmayagörsün gökyüzü
Gözlerimi devire devire
Evire çevire
gökyüzünde yanına ikinci bir kuşun konmasına lüzum yok bilirim
ve senin için söylenmesi gereken lirik şiirler henüz söylenmemiştir
bunu ayrıca bilirim
ama söylenegelir her ölümde liriklik
var olur
kemal eroloğlu öldü kederinin iriliğinde
mavi bir güvercin, ışığı loş, kekremsi bir odada
tabutum siyah olsun dedi önceleyin
olmayacağını bile bile dedi
birtakım kişiler bunu reddetti
Bu şiiri sana
bir pazartesi sabahı yazıyorum
nasıl bir durumda olduğumu tahmin et
uykusuzum
üstüm başım dağınık
saçım başım birbirine karışmış
yürürken ölüme ardıllarımı görüyorum
senin yazdığın şiir oysa, o gün benim mabedimdi
nasıl oldu da bitti her şey
tecrübesiz ve yetişmemiş bir savaşçısındır sen sevgili
önünde diz çökersem, saçlarıma sarıl
boynundan dolaşsın kaderlik, ey esir alan göz
sen ki bir annenin en kanayan yerisin
bir yavrunun soluğudur uzayan sesin
geceler boyu sana bir renk cümbüşü sunmak var
iyi bir şey var, ayrıksılık var, insanlık var
bir şey gibi bu
sen çağlayan yanım, otobüs arkası
hüznün çiçeklerini doğurursun boyuna
nasıl ki boynun gibi bu çağ sonsuz
bitik bir çiçek doğar hüznüme
biliyor musun yaşıyorsun boylu boyunca
I.
yine mi yaktı bir destan
sanıyorum ki bu deyişler
evet bu deyişler sonumuz olacak
içimde tuttuğum yaşam bir destan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!