Şu dünyada ne çokta, büyümeyen çocuk var!
Milyarlara baliğdir, sayısı sübyanların.
Ceseden büyürlerde, onlar ruhen çocuklar!
Gitmesin garibine, rakamı duyanların.
Ciddi işle uğraşmaz, yaşı gelmiş kırklara,
Sevgi denen nesneye, türlü tarif yapılır,
Bunların binde biri, hakikati yansıtır!
Gerçeklerin yolundan, moda ile sapılır,
Kırılıp hatır-ı Hak, korunur fani hatır.
Yanlış tarz’a yönelmiş, Hak namına sevenler!
Ulaştırdı hamdolsun; üç aylara yaradan,
Fırsat diye bizlere; lütfeder bu ayları!
Zannetmeyin ey dostlar; bu günlerde sıradan!
Bazı gün ve geceler; bine katlar sayler’i!
Recep dedi; ”elveda”.ihya eden kazandı!
Kibir; kerihin işi, kerih mahkûm; helak’e!
Kula gerek mahviyet, elzem ona tevazu.
Gurur; kalpte devasız, öldürücü bir leke!
Büyüklük; Hakka mahsus, kitapta böyle yazı.
Bak toprağa anlarsın, meali ne bu sözün!
Kurudu nice göl, barajlar buhar,
Yandık kavrulduk; rahmet ya rabbi!
Yok, oldu çaylar; kayboldu Nehar,
Kulları çok aştı; zahmet ya rabbi!
Biliriz isyanda; gittik ileri!
Her yeni günle, artar dertlerim,
Gam ile kederle, doldu her yerim.
Ben bunca kir ile nere giderim?
Çarnaçar kaldım, döndüm şaşkına,
Ey Rabbim tathir et, savımlar aşkına!
Günleri boş yere, harcıyor beşer!
“israfın sonucu, hüsrandır” derler.
Serapla uğraşan, ziyana düşer!
Haktan ıraklar, nara giderler.
Her insan bu arza, sınava gelir!
Halk etmiş turabdan; atamı Allah!
Halife kılmış; dünyaya onu!
Tevazu gerekir; her kula billâh!
Toprağa rücudur; şu arzda sonu!
Öfkeyle kalkanlar; iblise uyar!
Mesleğini Hak bilen; tan etmesin sair’e!
Hak meslekte olanlar; ahlaken güzel olur!
Yakışırmı hakaret; ehl-i Hak bir şair’e?
Tarik-i Hakta olan; sairden özel olur!
Cadde-i Kübra elbet, kur’ani cadde olur!
Yolcudur her bir insan; baki değil şu arzda!
Gelir cemi; tek yoldan, tefrik olur dünyada.
Herkes insan sureten; tercihler farklı tarzda,
Kimiler öze gider; kimide gider yâd’a.
Herkesin gelir yolu; ancak ruhlar ilinden,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!