Belki de birini severken,
Bir başkasıyla olmak.
Ağırdır her zaman, özellikle acısını yaşarken.
Yalnızlık çaredir, zorunlu bir ilaç almak.
Sevmek zordur, sebepsizce.
Sevgiyi konduramamış, hücreye kapatılmış gibi.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta