Bumerang Şiiri - Ayşe Uçar

eski bir çatı katının içinden
gecenin içine akan gölge gibisin

köşeye atılmış paslı bir müzik kutusunun kendine ağlayışına
şahit olan sıvası dökük duvarlar ise
suskun bir seyrin içinde

ay ışığı
kırık pencerenin aralığından odaya
acemi bir hırsız gibi süzülürken

içine dokunuyor
tavandan sarkan hayaletlerin keyifle oynaşan halleri
rengi sararmış dantel perdeler geçmişin izlerine
eşlik ederken

s a n k i

efsunlu bir vals içinde dönüyor her şey
yalnızlığın ve karanlığın iç çekişi kol kola can bulurken
çatlamış aynalardan fısıldayan gölgeler
-sana rüya içinde rüyadasın
anlamadın mı diyorlar

hatırla eski günlerini
kalabalıkların içinde gür çıkan sesini ve kendine olan güvenini
dost bildiklerin arkadaşlarınla birlikte olduğun anları mutluluğu
eften püften şeylere bile gülüp kahkahalardan yerlere
serildiğiniz zamanları ve karşılıksız paylaşımları

hepsi geride kaldı
bir resim küçük bir hatıra kadar

şimdi koştuğun
düştüğün yerlerde kimsesiz ve yapayalnızsın
içinde kırık bir aynanın parçalanmış yüzlerce yüzü var
ve dilinde
odalar dolusu suskunluk
ve zihninde küf tutmuş
nice vedalar

kapalı pencereye çarpan kör bir kuş gibisin
yaralarını saracak duygularını dökecek bir dilin
kağıdın kalemin yok

sızılı ve kırılgansın

gecelerde gizlice sokulduğun rüyalarda
artık sana yabancı
kimse tanımıyor
kimse adını
sormuyor

sen bile kendini bilmiyorsun
ruhunun her teli kırık bir keman gibi cızırtılı
bir köşeye itilmiş o paslı müzik kutusundan
farkın ne
bir kenara çekilip sessizce
için için iç çekiyorsun

kabul et

kendine dönüş yolunu kaybeden bir bumerang
kadar çaresiz ve serserisin

..................................

2107202501:48