Ey gül!
Açtığın yara bülbülün kanıyla kapanmaz
Bıçağı en çok kendi sapı kör eder
Kelebekler en fazla, sevmek için tutan ellerde can verir
Kar tanesini eriten göğe uluyan kurdun soluğudur
Yağmur, yağmura sarılarak sel olur
Ölüm çoğaltır ölümü, ayrılığın aşkı çoğalttığı gibi
İnsan, yalnız kendini ararken kaybolur.
Kayıt Tarihi : 16.4.2020 20:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Saygılarımla
TÜM YORUMLAR (1)