unuttun beni
bilmem ki hangi gül ezildi şimdi bir sokakta
hangi güz ağaçsız kaldı bir öğlesonrası
hangi yol varamadı menziline
nasıl oldu da ilk defa bu kadar büyük korktu ölüm
ve ben şair olduğumu anladım düğümlendiğimi sende
kapkara unuttum beyazlığını mutluluğun
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta