Bulut Yüklü Sevgili Şiiri - Mustafa Kara 2

Kapkara bir çınarın
Aydınlık gölgesinde
Kendi hapsettiğim umudumu
Gök kubbeye saldım bugün

Buğulu bir denizin
Diplerinde yüzerken
Bulduğum deniz kabuklarını
Kumsalda oynayan çocukla paylaştım

Kendi ellerimle besledim
İstanbul’un kara maviliğinde
Uçan matemli
M harflerini

Sonra da karanlık sokakların
Puslu sessizliğinde
Buluşmaya geldim seninle
Elimde bir buket,
Omzumda gök kubbeye uçurduğum umut,
Yanımda kumsaldaki çocuk,
Ve üstümde
İstanbul’un matemli M harfleri…

Sense elimdeki buketi tutamayacak kadar halsiz,
Saldığım umudumu yakalayamayacak kadar derinde,
Deniz kabuklarını paylaştığım çocukla
Oynayamayacak kadar hareketsiz,
Ve matemli M harflerini
Benimle besleyemeyecek kadar cansızsın.

Biliyorum, yukardan izliyorsun beni
Bak, el sallıyorum sevdiğim gör beni,
Hisset ne olur yüreğim,
Tamam, bilirim sevmezsin beklemeyi,
Meraklanma fazla bekletmem seni.
Üç beş gün batımı sonra
Bırakıp benliğimi,
Geliyorum yanına,
Bulut yüklü sevgili…