Bülent Ünver Şiirleri - Şair Bülent Ünver

Yitik kalmış

Anlat biraz
Seni dinlemek
İstiyor zaman
Bilinmezlerin sarsın

Bir ömür alır mı?


Rüzgârlara mı?
Savursam saclarını
Düşüp peşinde düşler mi kursam

Sahiller ve Dalgalar

Düşler olmasa doğar mı umutlar
Alaca karanlık sararken ruhumu
Seslenir miyim?
Gel diye

Kaçış

Dümen tutacağım
Alaca karanlığın son çay deminde
Vurgunlarda yarı aksak
Bağrım delik deşik

Gözlerin

Kalmışsa siyah bir geçe
Yaban diyarlarda
Asılmışsa umutlar
Birer birer gül dalına

Dokun sadece

Kararıp asılı kalsın geçe
Son haykırışlarında
Bohçalasa anıları
El uzatıp

Adını Bilmediğim Bir Şehir
Tanımadığım Yüzler
Hiç Hissetmediğim Bir Korku
Gözlerimin Önünde Düşler
Bilinmeze
Sürüklenip Gider

Aynı olur mu?


Alnımdaki çizgiler
Yaşamın izleri yadırgama
Ne vurgunlardan geçtim

Bitimsiz

Bu nasıl vurgundur ki
Anılarda ne varsa
Sürükleyip getirir
Orada olmak vardı

Hırçın dalgalar

Uykusuz geçeler sardı tenimi
Uçuşur binlerce hece
Sevdanın ürpertisi
Sarar korkularımı