Buldun mu Şiiri - Fatih Pınarbaşı

Ben ona ne oldum, o benim nemdi
Hayatı bendim, hayatı benimdi
O şimdi ne halde, ne yapar şimdi
Söyle; sahi hiç aklına Geldim mi ?

Ruhen ölsem de ben, bedenen sağım
Bir yanım tamsa yar, eksik bir yanım
Bu dünyada sanki fazlalık canım
Bir gün olsun hiç arayıp Sordun mu ?

Benim sevdam berraktı, sevdam duru
Hasretindi dertlerimin en zoru
Yüreğime attın ateşi, koru
Sevda ateşinde sende Yandın mı?

Bülbül idim bülbül, ahraza döndüm
Senden sonra bütün, dünyaya kördüm
Kimse diyemez, yokluğun da güldüm
Sevdam; ben kan ağlarken sen Güldün mü ?

Nerden bir ses etsen sana koşardım
Zor, imkansız demez, yollar aşardım
Geleceksin umuduyla yaşardım
Söyle; sen bana bir adım Geldin mi ?

Yüzüme bir gülseydin, yenerdim bu elemi
Öyle büyük ki sevdam, kıskandırdı keremi
Uğrana heba ettim, günü, ayı, senemi
Sen bu sevdanın, binde biri kadar Sevdin mi ?

Senin yanındayken yüreğim şevkle vururdu
Hatırla elim titrer, dudaklarım kururdu
Senin sevdan güneşim, benim hayat suyumdu
Söyle; bir damlanı israf ettiğim Oldu mu ?

Bende bin yıldan eskiydin, bir günden yeni
Sade aklımı değil, aldın benden beni
Öpmeye, koklamaya kıyamazken seni
Ne olursun söyle, el bağında Soldun mu ?

Düştüm ayaklar altına, gördüm en dibi
Varmıdır, yokmudur, bilmeden hiç sahibi
Benim sana inanıpta, kandığım gibi
Söylesene; sende başkasına Kandın mı ?

Gözlerimi yumdum, kulaklarım kapalı
Kim ses etse bakmadım, olmadım oralı
Sen yerime başkasını, koydun koyalı
Adımın yanında hiç başka ad, Duydun mu ?

Ne vardı bende eksik, neydi bende olmayan ?
Şimdi her şeyi tamam, olanını Buldun mu ?
Seni sahiplenen, bütün dünyası sen olan
Seni benden daha büyük, seveni Buldun mu ?