Bulamadım gönüle mekan Şiiri - Murat Ülkü

Bulamadım dünyada gönüle mekân,
Nerde bir gül bitse etrafı diken.
Bir sığınak aradım hep köşe bucak,
Yorgun düşen yüreğim, atesten sıcak.

Gözlerim arıyor bir nebze huzur,
Karşıma çıkanlar, birbirinden muzur..
Umut yeşertirken ansızın solar düşlerim,
Olur ya bir gün devran döner diye beklerim,

Bir tutam sevinçle dolsa şu içim,
Bu nasıl düzen, ne benzemez biçim.
Bir gün bahar gelirde gül açarmı gönlüm,
Boy attıkça gonca güller, kuruyup dökülürmü dikenim.

Sensiz sessiz gecelerde yankılanıyor sesim,
Küçük bir umut kırıntısı bekliyor nefesim.
Yerde toprak gökte yıldızlar şahit yalnızlığıma,
Lazım olan bir dost eli yaşlı ve yorgun ruhuma...

Belki teselli olur, içten sıcak bir söz,
Diner belki içimdeki dinmek bilmeyen köz.
Yollara düşsem de sanki nafile gibi,
Sohbet muhabbet ararım, ve bir tutam sevgi.

Ne kadar sürer bu çekilmez çilem
Ne zaman diner bu içimdeki elem?
Bir gün güler mi yüzüm bilmem ki benim,
Yoksa hep böyle sürecek mi matemim?

Nasıl bulurum bir gönül yoldaşı,
Kim dindirecek kalbimdeki bu telaşı?
Belki de alın yazım böyle yazılmıştır,
Gönüle yurt bulmak bana yasaklanmıştır....

Bilmem ne zaman diner bu hasret seli,
Umut filizlenir, sevgiyle yeşertir gönülde gülü,
Belki de o zaman diner kalbimde sızı,
Ve bulur sonunda gönlüm baharı yazı...