Bükülen Zaman Şiiri - Gülcan Aydınlık

Tanrıya el açılan bir adaksın diyorlar .
Tanrı tanımaz rüyalar.
Kaçıyorum,
kendimden,
Ama neden?
Orta yerinden yardığım dünya
Bana kalmaz biliyorum.

Kaçtıkça ,
Ellerimden ,
ayaklarımdan
Gövdem ,aksine
uzatır iyimser yanlarını

Eteklerimde çalan çanlar ,
Her eşikte ele verir beni.
Ellerimle öğüttüğüm zaman
doyurmuyor karnımı ,
bükülüyor ,
yetişmiyor hiçbirinin yazgısı
hızımın yavaşlığına.

korkuyorum .
Umduğum taştan su çıkmayacak .
Yine aynı eşikte ele vereceğim
Kendimi.