Buhran Şiiri - Tunahan Ermihan

Hüzün hüzün satırlar geçiyor yüreğim orta yerinden
Manasız kederlerden perişan olmuş
Mazimden çekip çıkarttığım
Birkaç mutlu anın küllerini salıveriyorum rüzgâra
Uçup gidiyorlar uğultulu bir hıçkırık tadında
Acıların ve kederlerin kıyısında yaşanmış
Bir sevdanın geleceğe mirası ne olabilirse
Onu yaşıyorum bu harabeye dönmüş bedenin içerisinde
Kırık dökük hatıralar
Korku dolu rüyalar
Ve nefesi kesen o boğuk ayrılık kokusu
En son kim pencerelerini açıp havalandırmıştı yüreğim
Hatırlamıyorum
Başını hatırlayıp sonunu getiremediğim
Ve kime ait olduğunu bilmediğim
O kadar çok şiir var ki hatırımda
Kim bilir hangi anın hangi duygusuyla dinlemiş
Ve senle bütünleştirmiştim
Kimi sevdalar zamana yenik düşmez derler ya
Biz zannedersem onlardan olamadık
Olabildiğimiz şeylerle de yetinemedik