Bugün kendime izinliyim,
Yorgunluğumu sevmeye geldim.
Sakladığım iç çekişleri,
Sessizce dinlemeye geldim.
Kimse sormasın, “Nasılsın?”
Cevabım yok — belki de bin parça.
Sadece susmak istiyorum,
Bir şiir gibi, yarım kalınca.
Bugün yolları değil,
Pencereleri seçtim kendime.
Bir bulutun peşine takıldım,
Savruldum gökyüzünün derinliğine.
Kalbime bir sandal yaptım,
Dalgasız bir günde yüzmek için.
Kıyıya varmak değil niyetim,
Sadece suya değmek içim içim.
Çünkü unuttum nasıl durulur.
Yokuşta düşer gibi yaşanır.
Her gün bir yerlere yetişirken
Kendimden hep biraz çalınır.
Bir tebessüm bile erteledim,
Bir “iyiyim”i yuttum zamansız.
Oysa içimde büyüyen sessizlik,
Geceleri bile taşır anlamsız.
Şimdi usulca sarılıyorum kendime,
Kırık dökük ne varsa, hepsiyle.
Eksiklerime de yer var bu gün,
Tam olmak zorunda değilim kimseyle.
Bugün sorular sormuyorum,
Cevap da aramıyorum zaten.
Bir çiçeğe bakmak yeterli,
Bir nefes, bir an, bir pencere.
Ve eğer biri ararsa beni,
“Bugün yok,” deyin, “dinlenmeye gitti.”
Kendini unutan bir kalbin,
Hatırlamaya ihtiyacı vardı — bitti.
Mercan Demir
25.9.25
Sabah sabah
Mercan DemirKayıt Tarihi : 25.9.2025 11:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!