Budanmış ağaç gibiyim..
Ne gölge sağlayan yapraklarım
Ne de meyve veren dallarım kaldı...
Bir kendimi taşıyan gövdem kaldı benimle...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
az ve öz güzel bir çalışma kutluyorum
budanmış ağaçlar serpilmek adına çıplaklığı giyinirler.Bahara az kaldı ki tohumların döl yatağındaki bereketiyle.yüreğinize sağlık
Kaleminize sağlık
Ahmet Ayaz
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta