skambil kağıtlarından kurulmuş yalancı dünyalara sığdıramadım sevdamı.
Yağmur var bu sabah şehrimde,
Şimdi kaç sonbahar lazım sevdamın yapraklarını dökmeye.
Elimde küller var,bir parçada yanlızlık..
Bu kaçıncı gidişin hatırlamadım,
Ama bu son olsun,
SOn aldanışım,
Son sevişim..Aldım başımı gidiyorum..
Sana kalsın bu şehir.
Acılarımı,yanlızlığımıda götürüyorum..
Sevdamı seriyorum ısısız kaldırımlara..
Sana kalsın ben gidiyorum..
Bu son aldanışım,son yıkılışım olsun..
Bu kaçıncı gördüğüm sonbahar?
Rüzgarlar savururken saçlarını,
Avuçlarına düşen her yağmur damlasında
Dua gibi ezberledim adını.
İşte yine eylül geldi..
Üşüyorum sensiz.Damarlarımdaki kan çekiliyor yavaş yavaş,
Adın düğümleniyor boğazımda,
Martı seslerine karışıyor çığlığım.
Yenildim ben bu yalancı sonbahara,
İsyanım sana değil,kendime
Bir başıma kafa tutmak neyime,
Bu son aldanışım,son yıkılışım olsun..
Kayıt Tarihi : 19.2.2021 06:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
2007 İStanbul

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!