Ne bir sevinç vardı,
Ne bir heyecan!
Bir ölü gibi serilmiş yola.
İnanamıyorum,
Tanıyamadı ya beni
Gençlik ateşiyle yürüdüğüm sokaklar!
Belki birsürprizi var!
Köşeyi dönünce kim bilir
Karşıma eski sevgilim çıkar!
Koşuyorum sokağın başından,
Canhıraş deşmeye çalışıyorum,
Anılarımı bir piton gibi yutmuş zaman!
Unutulmak kötü.
Daha da elimi, sen de unutuyorsun!
Söyle hangi ağaç ağlar,
Düşen yapraklarına?
Ben de yıllar önce düşen,
Bu sokakların yaprağıyım!
Tam da tutunduğum yerden kopmaya başlamış hayat.
Şimdi hangi sayfasını yırtsam, gençliğimin!
El gibi olmuş, geçen zamanlar!
Anlaştığımız dili unutmuş,
Yürüdüğüm şu sokaklar!
Koca koca binalar,
Aşkımızın rüzgârını, çoktan söküp götürmüş o eski parktan.
Ölü bir rüzgardır şimdi,sımsıkı tuttuğum avucumda yatan.
Açıverdi üstünü bir ürperti;
Hıçkırarak uyandı,
Yüreğime gömdüğüm tüm o eski şarkılar!
Kayıt Tarihi : 1.12.2019 16:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!