Bu Şehrin Labirentinde Kaybolurken

Bu Şehrin Labirentinde Kaybolurken

Bu şehrin labirentinde düğümlenen ne çok yaşam,
Ne çok hayal, sis bulutu gibi savrulan…
Elimde bir bardak anı, süzüyorum zamanın tortusunu,
Yağmurun sildiği her şey, yalnızca silik bir iz artık.

Bu şehrin gergefinde boguluyorum..
Görmüyor ne yaşanmışlıkları
Ne de hayalleri
Elimde bir bardak çay;
Seyrediyorum
Normların anlamsızlaştığı bir şehri..
Boğazıma düğümlenen her dua,
Göğe yükselen bir çığlık mı, yoksa yankısız bir sessizlik mi?
Görmeye çalıştıkça kaybolan izler,
Gerçeklikten sıyrılan birer yanılsama belki de…

Adımlarım denk gelmese de ahenge,
Bir nefes aldıracaktı hani bu şehir?
Yaşanmayanlar bile yeni bir norma dönüşürken,
Evrenin ritminde kayboluyor anılar.

Sıkışmışlığın ağırlığında süzülüyorum boşluğa,
Safsataların ihanetinde yankılanıyor ruhum.
Ve soruyorum:
Bir adalet mi bu, yoksa yalnızca başka bir yanılsama mı?