Bu Şehrin… Şiiri - Ahmet Komşul

Bir şehrin sokakları merhamet diliyorsa
Doğan her çocuk ağlıyor demektir
Kan kokuyor kaldırımlar
Satılır vicdanlar çarşı ortasında
Bir can simidi gibi sarılır
Atılır herkes kalabalık arasına
Kaptırır vicdanını kaybolur çocuk
Soğuk ölümler içilir
Batar iğneler çocuğun boğazına
Feryadıdır şehrin…
Boğazına sarılır gecenin
Çiçekçiden çiçek alan delikanlı
Uzatır çiçekleri gecenin karanlığına
Sevdiği sevda kaydı gözünden
Bu şehri almanın zamanı gelmiştir
Yoksa satmalı mıyız kızdığımız her şeyi
Hatta duygularımızı bile
Oysa ben bu şehirde yaşadım
Soğuk kış gününde, karanlık sokaklarda
Urbanların kol gezdiği şehirde
Ecel terlerini görüyorum
Yokluğun sefaletin topraktan bittiğini
Toprak bir kan pıhtısıdır bu şehrin
Yüzleri yalanmış hoyrat rüzgarla
Saklıyor özlemini benliğinin
Çocukların o masum bakışları
Dağınık duyguları varsa
Hasretini koklamanın zamanı gelmiştir
Bu şehrin…