Bu Şehri Sen Varsın Diye Sevdim

“Bu Şehri Sen Varsın Diye Sevdim”

Ben bu şehri içinde sen varsın diye sevdim,
Seninle aynı havayı soluyoruz diye sevdim,
Seninle aynı sokaklarında yürüyoruz diye sevdim,
Bir kaldırım taşında senin adımlarının yankısını duyuyorum diye sevdim.

Geceleri yıldızsız gökyüzüne baktım,
Bir ışık aradım, senin gözlerinin ışığı diye sevdim.
Yağmur yağdığında bu kenti,
Saçlarına düşen damlaların serinliği diye sevdim.

Köşe başlarındaki çiçekçiden gül alırken,
Belki senin de ordan geçtiğini düşündüğüm için sevdim.
Bir vapurun güvertesinde,
Senin hayalini rüzgâra karıştırmak için sevdim.

Binalar gökyüzüne uzanırken,
Senin ellerine uzanan hayaller diye sevdim.
Bir parkta salıncağa binmiş bir çocuğu görünce,
Senin gülüşün diye sevdim.

Ben bu şehri martılar senin adını fısıldıyor diye sevdim,
Kahvelerini seninle yudumladım hayalimde diye sevdim.
Kırmızı ışıkta beklerken,
Belki sen de o ışıkta bekliyorsun diye sevdim.

Ve ben bu şehri artık
Ne ışıkları için, ne denizi için, ne de göğü için,
Sadece senin adınla, senin kokunla,
Sadece seninle var olduğun için sevdim.

Ben bu şehri sevdim,
Çünkü sen vardın;
Ben bu şehri sevdim,
Çünkü sen bu şehirdeydin,
Ve şimdi bil ki,
Bu şehir seni kaybedince
Beni de kaybetti…