Ey kuşlar!
İçimde bir bir ölüyor top koşturan çocuklar
Hüzne çalıyor artık bu şehrin rengi
Hatıralar saklıyor koynunda sokaklar
Üşüyorum, akşam olunca buz tutuyor yalnızlığım
Hele o son vapur çığlık çığlığa geçiyor üzerimden
Uzaklaştıkça düşüyorum bir dervişin gözlerinden
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var