Saatler gece yarısını vuruyor yine. Gecenin sessizliğini bozuyor ayak sesim. Issız kimsesiz sokaklarda yürüyorum tek başıma… Ve, ve yine sen çıkıyorsun karşıma. O anda donup kalıyorum karşında. Yine gülümsüyorsun gözlerime bakarak eskisi gibi. Ama ikimizde tek kelime etmiyoruz. Ne yapacağımı şaşırıyorum. Ağlasam mı gülsem mi? Kızsam mı yoksa sarılsam mı eskisi gibi sana. Hayır, hayır hiçbir şey yapmamalıyım. Gitmek uzaklaşmak istiyorum yanından. Tekrar aldanmamalıyım o güzel gözlerine. Tekrar ağlatmamalıyım o gözler için gözlerimi. Atmamalıyım kendimi yangınlara. Koskoca sokakta bir sen varsın. Bir de ben. Çıt çıkmıyor etraftan. Korkutuyor bu sessizlik beni. Hani fırtına öncesi sessizlik olur ya , tıpkı onun gibi… Zorla adım atıyor ve yavaşça geçiyorum yanından. Bir zamanlar senin yapmış olduğun gibi, şimdi ben arkama bakmadan bırakıp gidiyorum seni…
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta