bu ne suskun deniz böyle,
susturuyor da insanı,
yakına çağırıyor sesiyle,
kürek üstüne kürek her anı,
dalga sesi bir de martılar,
donarcasına akla yerleşiyorlar,
sanki durduraksız bir sancı,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta