Yandı qaplara naxışlanmış barmaq izleri,
Ve ipek yaylıqların qoxusu doldu beynime.
Duvarlara sarıldım sancıdan,
Gözlerimle birlikde yaranmış güzgülerin boyu büküldü,
Ve soyudu barmaqlarımın ucundan yaşamaq duyğusu...
Tutdum ellerimden,
Ve özümü özümden öpmeye başladım...!
Tanıdığım bir ağaç var
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Devamını Oku
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
