Bu Kocaman Şehir Şiiri - Metin Akar

Ben yine gidiyorum
Bu kocaman şehirde
Sensiz
Seni bensiz bırakarak
Yine hoşça kal demeden gidiyorum
Yüzünü gözlerimde canlandırarak
Tebessümüne ağlayarak
Gidiyorum
Ve yine sensiz
Seni bensiz bırakarak

Bu kocaman şehir
Gösterir mi seni bilmem
Bir daha seni bana bakarken görebilecek miyim
Ya ellerin yüreğimi avuçlayacak mı
Ya ben hani ben
Umutsuzluğun neticesi
Beceriksiz acemi aşık
Bakışların çarparken yüzüme
Durabilecek miyim ayakta
Yine umutsuz bakışlar mı
Salacağım üzerine
En önemlisi
Sen onları umuda çevirebilecek misin
Yine diriltebilecek misin bakışlarınla
Ölü duygularımı
Gözlerinle kalbimde kopardığın hisleri
Basabilecek misin bağrına

İçimde kaygılarım sıralanır
Gırtlağımda düğümlenir

Bu kocaman şehirden
Sensiz
Seni bensiz bırakarak
Böyle dokunaklı gidiyorum işte

Ya Ankara ne diyor bu işe hey
Bebe gibi bırakmışım kucağına seni
Tazecik
Besler mi büyütür mü
Sesini duyurur mu
Seni bana geri verir mi

Tren çığlığı
Guruldar bu Ankara’nın karnında
Aşk benim karnımda
Kurt gibi geçiyor tren Ankara’nın içinde
Kurt benim kalbimde
Bu kocaman şehirde
Sensiz
Seni bensiz bırakarak
Doğu ekspresiyle
Böyle dokunaklı gidiyorum işte