Bu kargış sana Şiiri - Enver Levent Batur

_ öylesine akan
dingin ruhum serin dalgalar arasından dökülür

bir de duyarsız kalmışım ya bunca yıl
özürlü başka sevdalara

bir de pişmanlıkla düşüp çavlandan
ellerin su toplayana kadar
balyozla vurduğun kızgın demire

_ yeter
suya banma tükenmeyen hırsla başımı

böyle yapılmaz kızıl semalarda

ateşe tapma dedim
kıyıdan çözüldüğüm bu kavurucu yaz güneşinde
içimi dökerim o derin maviliklere

vicdanınıza ey falez güzelleri
revamı söyleyin bak ben sevmişken böyle

...

_ böyle
duman alır başımı
gözlerim kor dağlara yürüyesim gelir
dümensiz ve başıboş dalgalarla

örste sıkıntı yok
göveren çay bahçeleri de uzakta

çelik kıvamında kırmızı olmuştur yağmurlarında
yıkanmış tepelerin

sana paralel uzanırken turkuaz rengine de düşkünüm

_ hasretlerinle
inan günahları yağmurlar yıkamaz

sabrın büyüttüğü pençende kıvranırken
öylesine doluyorum sana

kayboluyorum yine bu sularda

ışıklar kırılıyor gözümde perde perde
çocukluğum sulardan süzülürken geri ruhuma

sular alıp gitsin artık beni sayrılarımla

_ yeter ki
ellerime dokunmaktan ilenme

her bir şeyimsin
hiçbir şeyim olmadığın yerlerde