Bu Hayatın Tekrarı Olmayacak

Senin bana olan sevgin
bir ağacın dalları gibi rastgele
Çizgileri kanla
ağız dolusu ne çok sustum
Kimi gün beraat
kimi gün sürgün yazdım
Bu tuzlu kıyı
acımasızca kalbimi soyan bu ayaz
Ömrüme kar yağıyor
rengi beyaz mı beyaz
Zamanın kaftanına gizlenmiş bir köleyim
Ben yapamıyorum bari sen bir düzen içinde yaz
Neredesin
Nerede ölçü
nerede kafiye

Seninle değil sana rağmen yürüdüm
Ben yolları değil de
hiç varılmayacak menzilleri sevdim
Ne geçti eline
Sanki sana bir ömür borcum varmış gibi
çarpı işaretleriyle kutsadın ömrümü
Bırak her şey yerinde kalsın
arada
kıyıda
boşlukta
Nizamdan ne gördü ki kalbim
Masanın üstü
rafların yüzü
cümlelerin başı ve sonu
hepsi dağınık kalsın

Suyu yarıp geçemeyen bir çakıl taşı gibi kalakaldım
Sen bir düştün ama ben sahiden düştüm
Hem de öyle bir düştüm ki ilk sahneye kocaman bir alkış
son perdeye muhteşem bir veda düştü
Teselli mi
O kendini kandıranların maskesi
Tutunacak başka yer yok bu soruda
Ha bir de yokluğunun kaydını tutacak bir günlük

Yıllar bir savaş baltası gibi asılı göğsümde
Artık karar ver” diyor içimden bir ses
Bu bekleyiş seni ya savuracak ya da yutacak
Artık bir karar ver
Bu kavşak senden önce kaç kişinin tereddütüne katlandı
biliyor musun
Ayağının altında çatırdayan kaldırımlar
kararsızların ağırlığını sayarak eskidi
Şimdi sen de onların mirasını taşır gibi
bir ileri bir geri gidiyorsun
Karar ver
Makas mı
kâğıt mı
taş mı
Ne duruyorsun
Kendi kasırganı yarat
Ahşap kokusunu
çatısı yıldızlara açılan evi unut
Karar ver
Ortası olmadı ve bundan sonra da olmayacak
Bunu en iyi sen biliyorsun

Umutsuz vaka diyorlar bana
ama bilmiyorlar ki suretimin gölgesinde ağırlaştı her şey
Anlamıyorlar
Ben bir dalganın yönsüz çırpınışı
bir yıldızın sönük çehresi değilim
Beni bana bırakın
Bu hayatın bir tekrarı olmayacak