Bu Günler Şiiri - Sadık Kocabaş

Bu Günler

Bana bu günleri anlat deseydin,
Sözcükler, sayfalar yetmezdi baba.
Görseydin nelerin nasıl değiştiğini,
Dilinde ahlar vahlar bitmezdi baba.

Televizyon, radyo, teyp elimize düştü,
Sosyal medya patladı, bilesin baba.
Akraba, dostlar birbirine küstü,
İnanamazdın, gözlerini silerdin baba.

Alınca gelin gibi süslenen arabalar var ya,
Her evin önüne boncuk olup dizildi baba.
Bahçeli evler, gecekondular tek tek yıkıldı,
Yerine siteler, rezidanslar dizildi baba.

Gidişat nereye, deme, bilmiyorum bana;
Hak getire, ışınlanacağız uzaya baba.
İnsanlık, merhamet boşuna çaba,
Komşuluk neymiş ki, bitti be baba.

Dedelik, taliplik, namaz niyaz çoktan bitti,
Herkes âlim oldu, görsen gülersin baba.
Başımıza bir zalim türedi ki canımıza yetti,
Yaşasan miting miting gezerdin baba.

Anam birkaç yıldır kimseyi tanımaz hâlde,
En çok da bu duruma şaşardın baba.
Ağzında küfür yok, dırdır yok vallaha,
Sen de bizimle olsan bazen taşardın baba.

Kalem kalktı bende, kalemsiz şair oldum,
Gelirsem yanına konuşuruz sık sık baba.
Uyarı verdi kalbim, atmıyor tık tık baba,
Ölümden öte bir yol var mı ki baba