Beraber büyümüştük mahallede biz,
Sanırlar’dı bilirlerdi bizi ikiz,
Koşar oynardık yoktu derdimiz,
Evine baktım baktım, gözümü sildim ağladım!
İnan sen gideli gülmedi yüzümüz,
Ağlaya ağlaya çağladı gözümüz,
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını