Bu gönül, bir dergâhtır, aşk ile pişen yeter;
O’nun huzurunda yâr, tüm benlikler erir, biter.
Her dervişin yolu, O’nun kapısına gider;
Tek bir nefes bile O’ndan, her an yanımdan tüter.
Yürekteki sır, aşktır, dünya hevesi bâtıl;
O mecliste oturan can, O’na ezelden vâsıl.
Hakk’ın nûru gizlidir, ne gözde, ne senetle;
Büyük miras, mânâdır, nefsin hesabını denetle.
Ne güzeldir, hizmetin libasını giyenlere;
“Aşk O’nun, can O’nundur” edeple diyenlere.
Sohbetinde eriyen, O’na erenlerdir;
Malı, makâmı değil, sevgiyi verenlerdir.
Âşık olan koştukça, mânânın seline,
Can olur o nefesi, o hünkârın sesine.
Dergâh; tüm canların, dermanı için vardır,
Her kilidi açanlar, Canan’dan daha candır.
Ey bu aşk meydanında, Hakk’ın sözünü bekleyen can!
Muhabbet ve edeptir... O dergâhı açacak yegâne erkân.
Bu ulvi sırrı çözmek, Kalemsiz Şair'in tek sevdası,
Ne uyusun gönül, ne de baksın gaflet, tut o kutlu himmet.
Sadık Kocabaş
Kayıt Tarihi : 19.10.2025 08:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!