Bu Gece Şiiri - Samira Samiraninsiiri

Bu Gece En Sessiz Cümleleri Yazabilirim

Bu gece en sessiz cümleleri yazabilirim.
Masanın üstünde soğuyan çay gibi durur sözler.
Perde kımıldamaz; şehir, ışıklarını ağır ağır toplar.
Ben, kalemimin ucunda titreyen o küçük sızıya bakarım.

Onu sevdim; bu kadar.
Hâlâ seviyor muyum, bilmiyorum;
bazen bir vapur düdüğüyle geri geliyor kalbime,
bazen simitçinin sesi kadar uzaklaşıyor.

Bu gece, yastığın boş tarafını dinleyebilirim.
Koku yok, nefes yok ses yok
yalnız başını koyacak bir yer arayan akşam.
Pencereden içeri, usul bir serinlik sızar.

Onu sevdim; söylemesi kolay, taşıması zor.
Bir fotoğraf gibi değil,
bayat ekmeği çorbaya bandırır gibi
sıcak kalsın diye, ekmek kalsın diye.

Bu gece, kalbimin en derin rafını açabilirim.
Orada kırık bir toka, yarım bir cümle,
ve adını anmadan anladığım bir gülüş var.
Hepsini yerine koyar, kapağını sessizce kapatırım.

O şimdi başka bir pencereden bakıyor olabilir,
başka bir sofrada tuzu uzatıyor olabilir;

Karanlık, üzerimde ağır durmaktan vazgeçer.
Sokak lambası titrer, kediler dolaşır
ben olmayan yerlerde içimdeki uğultuyu yavaşça sustururum.

kimse kimsenin sonu değil,
ama bazen bir ömrün en net cümlesi olur.

Bu gece en sessiz cümleleri yazabilirim.
Çayımı ısıtmam, kalemi zorlamam.
Gecenin payını geceye bırakır,
kalan küçük aydınlıkla kendimi uyuturum.