Bu Dünyamı Dar Ettin Şiiri - Zuzu Şiir K ...

Bu dünyamı dar ettin, yürüdüğüm sokaklar artık bana yabancı, göğüm daraldı soluk alırken; her adımımda bir anı, her anıda bir sızı, dudaklarımda bekleyen suskunluğun ağırlığıyla ilerliyorum.

Bu dünyamı dar ettin, gece lambalarının bile bana küstüğü bir şehirdeyim; yıldızlarımı sayamıyorum çünkü hepsi seninle kayboldu, karanlık bir yağmur gibi içime işleyen pişmanlıkla ıslanıyorum.

Bu dünyamı dar ettin, nefesim daraldı hasretin kıskacında, kalbim her vuruşta daha derin bir yara açıyor; zamanın bile acısını hissettirir hale geldi bu yalnızlık, saatler bile suskun ağlıyor.

Bu dünyamı dar ettin, ellerim uzanıyor ama tutamıyor, sesim var ama yankı bulamıyor; dudaklarımda bir vedanın küf kokusu, gözlerimde bir vedanın külleri, her hatıra göğsümü delen bir hançer gibi.

Bu dünyamı dar ettin, gülüşlerim sahte bir maske oldu, aynaya bakınca tanımadığım bir yüzle karşılaşıyorum; içimde çürüyen umutlarımın isleri, her solukta yeniden dikenleniyor ruhum.

Bu dünyamı dar ettin, gece benimle hesaplaşıyor, sabah ise beni affetmiyor; her şafakta yeniden başladığım umut, senin yokluğunda geri dönmeyi reddediyor, yalnızlığın soğuk eli cebimde.

Bu dünyamı dar ettin, kelimelerim yetersiz kalıyor anlatmaya, her cümlem bir iniltiye dönüşüyor; seni söylemekten yoruldum ama unutmak daha büyük bir ceza, ikisinin arasında paramparça bir ben kaldı.

Bu dünyamı dar ettin, sevdiklerim uzak birer silüet, elimi uzattığımda tanıyamıyorum onları; gülüşlerin yankısı kulaklarımda çınlasa da gerçeğin acısı şimdiki zamana yapıştı, geçmişin ağır zincirleri boynumda.

Bu dünyamı dar ettin, umutlarımın tavanı çöktü üstüme, sığınacak bir köşe arıyorum ama her köşe senin gölgenle dolu; acı burada bir ev sahibi gibi, kapımı çalıyor ve içeri girip yerleşiyor.

10. Bu dünyamı dar ettin, son kıtada bana kalan tek şey bu suskun feryat; yine de söylüyorum, yine de haykırıyorum—bu acı, bu keder, bu ızdırap içinde yaşıyorum, seninle tutsak olmuş bir dünya, seninle soluklanan bir ömür, seninle daralmış bir kalp.