Bu Defteri Kapatmadan Şiiri - Aytaç Kork ...

birbirimize söylemediğimiz şeyler vardı,
mesela ben annemi nasıl gömdüğümü
sen bana nasıl yalan söylediğini
anlatmadık.
ama içimizde tuttuğumuz şeyler
göğsümüzde mezar kazdı.
herkes sustu.
ben de sustum, çünkü öyle öğretildi.
sandım ki susmak sevmenin bedeli,
meğer ölmeye razı olmakmış.
çocukken portakal kabuklarıyla
soğuk duvarları ısıtırdık
şimdi ne battaniye yeter,
ne iyi misin desen inanacak halim kaldı.
sesim içimde yankılanıyor artık
boş bir odada bağırmak gibi kimse duymuyor
ama ben hâlâ anlatıyorum
çünkü bu defteri kapatmadan
bir şey söylemem gerekiyor:
ben eksilmedim.
ama sen,
sen çok küçüldün gözümde dayı..
bir çocuğun,
kırık oyuncağına bile,
daha çok değer verilir.