Sorsan, her şey insanın iyiliği içinmiş
Sermayesi insan olan mezat olmuş bu çağ
Örf adet, töre, gelenek, ne varsa silinmiş
Eskiyi kınar, yeniyi arar olmuş bu çağ!
Genci tanımaz olmuş, büyüğü küçüğünü
Geçiremez asla, kimse kimseye sözünü
Biçime takılıp kalmış, unutmuş özünü
Nesline nankör, küffara bonkör olmuş bu çağ!
Niceliği artmış her şeyin, kalite düşmüş
İmkânlar varmış ne fayda, erişim güçmüş
Görünüş, gösteriş, gerçeğin üstünü örtmüş
Markaya düşer, eskiye küser olmuş bu çağ!
Kimse kimsenin derdini görüp duymaz olmuş
Herkesin derdi, kendine her şeyden zormuş
İnsan insanı öyle yıpratmış, öyle yormuş
Cinsine ayar, şeytana uyar olmuş bu çağ!
Asaf der, böyle yalnız yaşamak kolay belki
Ama ölmek, bir başına kimsesiz, öyle mi?
Kim kılar namazını, defneder cenazeni
Bedene hızar, ruhlara mezar olmuş bu çağ!
Kayıt Tarihi : 18.7.2025 01:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!