Bu Çağ Şiiri - Burhan Çay Giftos Leo

Amansız bir çağda bulduk kendimizi,
Sormadılar kim kimdir; sen, ben neci?
At izi, it izine karışmış ya; nasıl bileceksin?
İyilik mi kötüydü, kötülük mü iyi?

Aman dileme bu çağdan, boşuna.
İnsafı yoktur insanın, insan olana.
Zulme perde olmakmış asıl mesele;
Kanı kan ile temizlerken dünya!

Emek, alın teri, bilgi ve beceri...
Kimin umurunda torpil var şimdi.
Hak edene hakkını vermek gibi;
Doğru bir iş, doyurmaz cepleri...

Çok aldandık dünyaya, çok kanıksadık.
Yarın hiç ölmeyecekmişiz gibi yaşadık.
Oysa bugün var yarın yoktuk.
Ölüm ardı üç günlük gözyaşıydık.

İhanetin adını barış koydu bu çağ.
Haini kahramana yeğ tuttu bu çağ.
Yalanı doğrudan üstün yaptı bu çağ.
Kötüleri baş, iyileri tutsak kıldı bu çağ.

Düşünce, doğmaya yenildi ne yazık!
Yolsuzluk, yoksulluk doğurdu ne yazık!
Bu kara düzene baş eğdi millet ne yazık!
Yazıklara yazıklanmak mıdır Kahramanlık?

Hakkın adına kara çaldılar bu çağ.
Hakkı haksızlık ile aldattılar bu çağ.
Haine merhamet vatana ihanetti ya;
Haini alkışlamayı marifet sandılar bu çağ.

Çağların en kötüsüne en karasına vardık.
Bu kara çağı biz çağırdık, biz hazırladık.
Acı doğruları terk edip tatlı yalanlara kandık.
Şeytanı bile şaşırtıp ağzı açık bıraktık.

Oysa ölümlü dünyanın ölümlü insanlarıydık.
Yarın hiç ölmeyecekmişiz gibi yaşadık.
Tanrıdan kaçtık, ota boka taptık.
Tapmak yetmedi kendimizi tanrılaştırdık.
Oysa üç günlük dünya da üç gün kadardık.

Burhan Çay