Bu Benim Peymanım Şiiri - Yurdagül Özay

Surete bakıp saçı Leylâ yım sanma
Keremkârım mürevvet ünvânım vardır
Dilde âciz sevdada gedâyım sanma
Mülk_i dilde sultânım divânım vardır

Ne dün ne de bugünün dâvasındayım
Sıfatın değil zâtın arkasındayım
Ömrü tende geçirmem can sevdasındayım
Düşe düş olmam diye fermânım vardır

Can lezzeti bilmeyen cânân ne bilsin
Gönlüne taht kurmayan sultân ne bilsin
Sahrâya düşen damla umman ne bilsin
Aşk bezminde şöhretim hem şânım vardır

Dostun kadrini elbet ben de bilirim
Cismime can canıma cânân görürüm
Kötünün potasında sanma eririm
İmân gibi yüce bir kalkanım vardır

Arifsen sohbetinde dil dümdüz olsun
Cevâhirsen mâdenin sâfi öz olsun
Sanma aşkta gerekli kaşla göz olsun
Kâr_ı aşkı bana sor kervanım vardır

Özümü Mecnun ettim buldum Mevlâ yı
Aramadım el gibi çölde Leylâ yı
Çeksem de gam değil derdi cefayı
Tabibim dermanım lokmanım vardır

Aşkı olmayan çekmez aşktan zahmeti
İkram etsen de bilmez aşkı lezzeti
Zâtı Hak taktir eder âdem sûreti
Rüsvâ_i aşka düşmem peymânım vardır

Bilesin şevkle vurdum aşka nişanı
Çektirmedim bir kula âhü_figânı
Cevahir gibi bildim bedende canı
Kibirden arınmış vicdânım vardır

Bunca sözün meâli kendin bilmektir
Yeri gelince kişi haddin bilmektir
Sanma Özay ın derdi kulu yermektir
Nefse saz olanlara isyanım vardır