Bu Akşam Şiiri - Sadık Kocabaş

Bu Akşam
Bir hüzün çöktü deli gönlüme
Derin düşüncelere daldım bu akşam
Gizemli bir el uzandı tenime
Geçmişi gözümde canlandırdım bu akşam
Loş ışıklar süzülür odaya
Sessizlik mi dostum yoksa düşman mı?
İçimde fırtınalar koptu güya
Kaderimin ağlarını ördüm bu akşam
Yüreğimin ritmini bozan nice dertlerle
Vuslata eremedim hiçbir zaman böyle
Hayaller kurup yitik umutlarla
Yalnızlığı koynuma aldım bu akşam
Neden bu boş vermişlik, nedir bu keder?
Korkuya başkaldırıp kaçtım gerçeğimden
Önümdeki dik yamaç sarp kayalıklardan
Uğraşıp sonunda aştım bu akşam
Dans eder aklımda binbir kural
Karanlık mı kalır, şafak mı doğar?
Yıldızlarla beraber sabaha kadar
Adsız mektuplar yazdım bu akşam
Bir rüya gibiydi, gerçek miydi ne?
Sevinci büyüttüm bir tohum gibi
Gidenler bir bir dönecekmişçesine
Çaresizliği kalbimden sildim bu akşam
Saniyeler suskun, dakikalarda telaş
Dışımda değil, içimde yavaş yavaş
Gözlerimden süzüldü damla damla yaş
Kendimle yüzleştim, uslandım bu akşam
Bir sana bir bana kadehi koydum
Bilinmezden gelen nağmeler duydum
Bu yüzden bir kalemsiz şair oldum
İmzayı sonsuzluğa attım bu akşam