Bir Boşvermişlik Hâli
Bir boşvermişlik içindeyim,
Ne kalbimi savunuyorum artık
Ne de aklımı yargıya çekiyorum.
Dünya kendi ekseninde dönsün dursun,
Ben içimde durmuş bir zaman gibiyim.
Olmalıymış,
Her şey olması gerektiği gibiymiş…
Kim söylüyor bunu?
Kim yazmış bu senaryoyu
Ve neden herkes rolünü bu kadar kabullenmiş?
İki günlük dünya,
Ne sana ait ne bana.
Neyi bu kadar dert ettik,
Neye bu kadar bağlandık?
Gözümde büyüttüğüm ne varsa,
Şimdi ufalanmış bir avuntu kadar bile değil.
Bir boşvermişlik içindeyim.
Ama bu öyle bir boşvermek ki
Ne kahkahayla taşar dışıma
Ne de küfürle dağılır havaya.
Sadece usulca susuyorum
Ve susarken yürümeyi sürdürüyorum.
Kırmadan, ezmeden,
Bir gölge gibi geçiyorum hayatın yanından.
Ne görünmek istiyorum,
Ne tamamen silinmek.
Sadece… biraz yoruldum.
Ve belki de bu yüzden,
Her şeyi oluruna bırakıyorum.
Kayıt Tarihi : 13.5.2025 13:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!