En çok yanımdayken anlıyorum yokluğunu.
İftar sofrasından aç dönen bir yetim mahcubiyeti.
Üzerimde, hissediyorum.
Yollarını ezberlemiş bir kör gibi geliyorum.
Ruhumda açılan bir yaraya düşmem an meselesi.
Ayağım seğirtiyor, Umursamıyorum.
Vaktim az. Saatim bozuk. Ben geliyorum.
Sensiz geçen zamanı,
Yaşanmış saymıyorum..
Kayıt Tarihi : 24.12.2019 16:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!