Bozuk Bozuk Şiiri - Yüksel Bey

Bozuk Bozuk

Kime ne söyleyim, kime ne deyim
Kullar bozuk bozuk özüm perişan.
Özüm türab olmuş dönülmezdeyim
Yollar bozuk bozuk izim perişan.

Yanarım, dönerim kendi derdime
Feryat eder gönlüm kendi kendine
Aklım ermez şu insanın fendine
Diller bozuk bozuk sözüm perişan.

İmdat eylemişim gönüller sağır
Şu yanan yüreğim od’unda soğur
Bülbül feryat eder vebali ağır
Güller bozuk bozuk yazım perişan.

Yalan, dolan başa altın taç olmuş
Gönül sofrasında toklar aç olmuş
Bir yudumcuk tayın acep kaç olmuş
Bollar bozuk bozuk azım perişan.

Hayli vakit oldu diller susalı
Kibir muhabbete kinin kusalı
Dost dostun serine tuzak pusalı
Haller bozuk bozuk yüzüm perişan.

CANFANİ’yem aşkta talan var talan
Hakikat içinde yalan var yalan
Lokmamızı dişten çalan var çalan
Eller bozuk bozuk nazım perişan.

Yüksel Bey ocaktan