Bozgun Şiiri - Gökhan Sillelioğlu

Acılarım, beynimin iliklerine işlenmiştir
Tırpanla soyarken kelimelerimi,
Firdevsler içinde cümleler kurarım.
Aslında bir o kadar uzağım.
Kalbimin damarlarında dolaşan kan ıtır kokuludur.
Ben bir yolcuyum sevda bahçelerinde,
Gittikçe yükseliyor sesim.
Kan kokusu yayılıyor sokaklara,
Köşe başlarında,
Cinayet, hırsızlık, merdiven altı oyunları.
Haksızlık, ulaşılması zor bir zanaat,
İnsanlarda yaygın,
İnsanlarda bir adım uzaklığı.
Her insan, her birinin kefaretinden sorumlu.
Kan kokusu yayılıyor şehirlere,
Mahalleler açık ara birinci seçiliyor,
Tüm pisliklerin başkenti olarak.
Tarlalardan geçerken,
Toprağa basıyorum,
Papatyaların üzerinden atlayarak.
Ülkede kan kokusu var!
Sesim gittikçe yükseliyor,
İsyansa benden,
İsyansa bizden.
Kolumdaki saate dalıyor gözlerim,
Babamdan kalan bir can benim için..
Babam güzel bir ölüm tattı,
Serzenişler, yıkkınlık, geçimsizlik
Hepsinde sona gelindi.
İyimser hallerim, meyvelerini veriyor
Ya öbür taraflarım,
Ya yükselen sesim!
Sanırım hayatımın sonuna geliyorum.
O yüzdendir ki;
İsyana adım,
İsyana ramak,
İsyana kanlı tohumlar serpiştiriyorum..