Böyleyiz Biz Şiiri - Hilal Saliha Gür

Bu sefer son diyerek uyanmıştım yarına
Gözlerim yine iklimlere uyumlu kara buhran
Fırtınada olsa farkedilmez, yağmur olsa üşütmez
Koca bir ümitle uyanmıştım yine yarına

Nasıl da çığlık çığlığa bir gündü yine;
Koşuşturanlar, gülmeyenler,
Acısını hissettirenler,
Gitmeyenler, gidemeyenler
Yollara güller serenler,
Uğruna ölünenler,
Ağlayarak diz çökenler
Karanlığa hapsedilenler,
Karanlığı hapsedenler..

Gün ışığındayız güya hepimiz,
Hepimiz biriz güya,
Birimiz hepimiziz hatta
Hay hay efendimiz, ne ala,
Hepsi koca bir savsata..
Birer hiçiz; kocaman bir nokta..

Kalbimde zaten kanser var benim,
Kalbimde, beynimde, hatta ellerimde..
Göğüs kafesim de öyle sıkıyor ki
Nefes almam güç bu kanserle,
Bunları anlatırım yine sana,

Yine, bu defa son der elbet uyanırım
Ellerimde çiçeklerim yine yollara düşer
Olmaz, olamaz da; ben bile bile yine gelirim,
En güzel elbiselerimi giyer, umutlarımı alır,
Yüzüme en güzel ifademi takınıp, yine gelirim..

Bu defa sona uyandık belki diye başlar
Ne kadar da hiçiz diye cümleler kurar
Yine de sarılır ayrılırız belki hayat denen tümceden..

Havalar da ne kadar sıcak diyemeden biter konuşmamız,
kim bilir belki bir daha ne zaman kavuşuruz..

Böyleyiz biz,
Son defa uyanır,
İlk defa uyumayız..
Yine aynı rüyalara dalar..
Gık demeden uyanmayız..