Böylesi Dahamı iyi olacak...

Nerden aradım sordum
Seni o gün
Senden gelen
İnanılmaz rüzğarların
Son konuşulan esintisinde
O an kendimi
Sende kaybettiğimi anladım
Üzerime düşen
Paramparça olmuş kayalar gibi
Ben de artık yıkılıp çöküyordum
Bir yere tutunmak ne mümkün
Sanki
Tüm düşüncelerim de çözüldüm eriyordum
Böylesi daha mı iyi olacaktı
Bir türlü anlayamıyor anlam veremiyordum
Yağmursuz kalmış çöller gibi
Cayır cayır yanıyor
Kendim de kaybolmuş düşüncelerimle
Bu yalan dünyaya hesap veriyordum
Ağlıyamıyor
Gerçekten, ağlamakta istemiyordum
Kaskatı kesilmiş bedenimdeki çaresizlikle
Seninle sensizliğe vedalaşıyordum
Gezgin rüyalardaki fırtınalar
Sensizliğe müsaademi etmişti
Yoksa..
Üzerime tonlarca
Yanmamış düşüncelermi çökmüştü
İstemesem de anlamıştım
Senden gelen gerçek görüntündeki
Yalan olan bu sevgi esintisini
Böylesi daha mı iyi olacaktı
Kendimi
Sendeki sensizlikte değil
Ruhun da düşüncelerin de
Beni kaybetmene üzülüyordum
Artık..
Yorgun, vurgun yemiş gönül gözümle
Haklıyı, haksızı
Ne arayıp
Ne de soracağım
Kadersiz kaderimle
Sevgime
İlaç olacak bir çare arıyorum
Bilemiyorum.
Böylesi daha mı iyi olacak.

(Yaşam Parantezi aralığına sıkışmış sevgiler adına yazılmıştır) ....